کلاس درس شلوغ بود و همه در حال صحبت کردن بودن.هرکی با دوستان خودش گرم گرفته بود وخلاصه کلاس رو هوا بود ! یکدفعه معلم اومد توکلاس و سروصداها یواش یواش خوابید،بعدطبق روال همیشگیش شروع به خوندن لیست حضور و غیاب کرد :

بزرگراه همت .....حاضر

ورزشگاه همت .....حاضر

غیرت همت .....غایب

سمینار همت .....حاضر

همایش همت .....حاضر

مردونگی همت .....غایب

مجتمع فرهنگی همت .....حاضر

آقایی همت .....غایب

صفای همت .....غایب

مرام همت .....غایب

صداقت همت .....غایب

......... همت .....غایب!

........ همت .....غایب!

........ همت .....غایب!

غایبا بیشتر از حاضرا بودن کلاس تعطیل ....!!

راستی تبسم زیبای شهید را هنگام به خاک سپاری دیده ای ؟ اگر نظاره گر چنین صحنه ای نبوده ای ببین و ما را دعا کن . اگر در کنج دل تو  روزنه ای به کربلا باز شد . ما را هم از دعای خیرت بی نصیب نکن . او در وصیت نامه اش این لحظه را از خداوند طلب کرده بود و خدا درخواست او را بی پاسخ نگذاشت و در لحظه آخر اجابت نمود.

دوکوهه :

السلام ای خانه عشق. سلام بر تو و بر ساختمان گردان مالک. سلام بر تو و بر زمین صبح گاهت. سلام بر تو و بر بسیجیانت. سلام بر تو و بر حاج احمد متوسلیان. سلام بر تو و بر جنوب. سلام بر تو و بر نماز شب رزمندگان. سلام بر تو و بر حسینیه حاج همت. دوکوهه! السلام ای خانه عشق

 ای مردم، ما همه خواهیم رفت. شما می‎مانید و راه. شما را به جان امام نگذارید یاد جبهه‎ها از ذهن‎ها ربوده شود. شما را به خدا نگذارید خاطرات، در ضمیر دلهای غفلت زده به فراموشی سپرده شود. شما را به مظلومیت آن بزرگ مردی که هر وقت احساس دلتنگی می‎کرد گوشه‎ای آرام می‎گرفت و به درب خانه‎اش خیره می‎شد، و شما را به اشکهای دختر چهار ساله‎ای که شبها سجاده مادرِ سفر کرده‎اش را در کنجی می‎گشود و بیاد مادر و به جای او نمازمی‎گذارد: نگذارید علی زمان تنها بماند، نگذارید راه شهیدان فراموش شود .التماس دعا

 نه « مرز» تنها آبی وخاکی است ، نه حمله ، تنها زمینی وهوائی ‌‌‌. نه هجوم ، فقط نظامی ا ست - نه شکست و ضربه ، فقط مادی . « تهاجم فرهنگی » خطرناک تر از« هجوم نظامی» است . در هجوم نظامی تهاجم به خاک ا ست و زمین ، در شبیخون فرهنگی طمع به اخلاق است و دین . هجوم نظامی با سرو صدا و سرعت است ، تهاجم فرهنگی ، آهسته و آرام . آن ترسناک و نفرت آفرین است ، این فریبنده و جذاب . آن افراد را به مقاومت وا می دارد این به استقبال و پذیرش می فرستد . کشته آن شهید است و مرده آن پلید . شهادت دوست داشتنی است ، اما ابتذال نفرت انگیز . در هجوم نظامی دشمن اعلام جنگ و دشمنی می کند ، مهاجم فرهنگی اعلام دوستی . در حمله نظامی ، صفیر اولین گلوله ، همه را متوجه خطر می سازد ، اما در تهاجم فرهنگی گاهی تا شلیک گلوله آخر دشمن هنوز عده ای شبیخون را باور نمی کنند . آن پیداست ، این نهان . در آنجا زمین از دست می رود اینجا شرف و دین . آنجا درگیری با دشمن در مرزهاست ، اینجا آسیب از حمله دشمن ، درون خانه هاست . آنجا بمبی خوشه ای می ریزند ، اینجا شک و دودلی می انگیزند . آنجا سلاح و موشک وبمب ا ست ، اینجا ما هواره و اموا ج صوتی و تصویری . در میدان حمله نظامی پادگان ها ، مقرها و خطوط و خاکریز ها بمباران می شوند ، در تهاجم فرهنگی مدرسه ها ، مطبوعات ، اندیشه ها و عقیده ها . در آن درگیری کوه و دشت و دریا ، میدان برخورد است در این مقابله نبرد در عرصه مجلات ، رمان ها ، فیلم ها و کتاب هاست . آنجا میدان مبارزه محدود است و اینجا گسترده .